ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ
Με τον όρο υποβοηθούμενη αναπαραγωγή αναφερόμαστε στο σύνολο των τεχνικών και των μεθόδων που χρησιμοποιούνται για να μπορέσει ένα υπογόνιμο ζευγάρι να φτάσει στην απόκτηση παιδιού. Οι θεραπείες μπορεί να είναι πολύ απλές, όπως η χορήγηση σκευασμάτων για την πρόκληση ωορρηξίας ή περισσότερο παρεμβατικές, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση, κατά την οποία τα ωάρια αποσπώνται και γονιμοποιούνται στο περιβάλλον του εργαστηρίου. Η εκλογή της θεραπευτικής μεθόδου γίνεται ανάλογα με την περίπτωση. Ορισμένες φορές πραγματοποιείται συνδυασμός τεχνικών ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σχεδόν σαράντα χρόνια έχουν περάσει από τη γέννηση του πρώτου μωρού με εξωσωματική γονιμοποίηση. Ήταν η βρετανίδα Λουίζ Μπράουν, ένα υγιές μωρό που σήμερα είναι μητέρα δύο παιδιών. Από την πρώτη εφαρμογή της μεθόδου μέχρι σήμερα, εκατομμύρια παιδιά έχουν έρθει στον κόσμο με τον ίδιο τρόπο. Στατιστικές μελέτες επιβεβαιώνουν την ασφάλεια της εξωσωματικής γονιμοποίησης, τόσο όσον αφορά τη μητέρα όσο και σε ό,τι έχει σχέση να κάνει με την υγεία του παιδιού: τα μωρά που γεννιούνται με εξωσωματική έχουν τις ίδιες πιθανότητες να είναι υγιή με τα υπόλοιπα μωρά. Επιπλέον, η συνεχής εξέλιξη των τεχνικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και η προσθήκη νέων μεθόδων στο οπλοστάσιο της επιστήμης συντελούν στη βελτίωση των ποσοστών επιτυχίας και ασφάλειας. Σήμερα, από τα 10 ωάρια που γονιμοποιούνται τεχνητά, προκύπτουν 2 έως 3 γεννήσεις παιδιών, ενώ σχεδόν 2% των νεογέννητων στο δυτικό κόσμο είναι καρπός τεχνητής γονιμοποίησης.
Το πόσο απλό ή σύνθετο στο χειρισμό του είναι ένα ζήτημα υπογονιμότητάς ποικίλλει κατά περίπτωση. Ορισμένες φορές η θεραπεία απαιτεί χρόνο και χρηματική δαπάνη που δεν είναι αμελητέα. Η διαδικασία ενέχει επίσης ψυχολογικές και κοινωνικές προκλήσεις τις οποίες το ζευγάρι πρέπει να είναι προετοιμασμένο να διαχειριστεί. Το συναισθηματικό κόστος και για τους δύο είναι υπολογίσιμο και μπορεί να βάλει σε δοκιμασία τη σχέση τους. Για αυτούς τους λόγους, το ζευγάρι χρειάζεται να ενημερωθεί καλά και να προετοιμαστεί κατάλληλα. Είναι σημαντικό οι σύντροφοι να αντιλαμβάνονται ότι μπαίνουν από κοινού σε αυτό το ταξίδι, να μοιράζονται με ειλικρίνεια ό,τι τους απασχολεί και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο. Επίσης, να συζητούν ανοιχτά με το γιατρό τους προβλήματα, άγχη και προσδοκίες ώστε να δέχονται την κατάλληλη υποστήριξη. Η ψυχολογική φόρτιση στη διάρκεια της θεραπείας είναι αυξημένη (ιδιαίτερα στην περίπτωση που η σύλληψη δεν επιτυγχάνεται αμέσως ή μια θεραπεία αποτυγχάνει) και το ζευγάρι πρέπει να συνειδητοποιεί ότι το στρες που ενδεχομένως αισθάνεται είναι φυσιολογικό. Σχετίζεται με ένα μεγάλο γεγονός της ζωής τους, την απόκτηση παιδιού, και το περνούν, λιγότερο ή περισσότερο, όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα γονιμότητας και μπαίνουν σε θεραπεία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
